Zaindu dezagun lurra

Marta Vázquez Razquin.
Nazioarteko Harremanetako graduko ikaslea. Deustuko Unibertsitatea.

---

Gogoratzen al duzue inurri eta txitxarraren fabula? Uda osoa lanean eta janaria biltzen eman zuen inurri txikiak, negua iristen zenean jateko izan zezan. Uda osoa kantuan eta atseden hartzen eman zuen txitxarrak.

“Txitxarra pozik zegoen udaz gozatzen: eguzkiak diz-diz egiten zuen, loreek beren lurrina askatzen zuten, eta txitxarrak kantatu eta kantatu egiten zuen. Bitartean, bere lagun eta bizilagunak, inurri txiki batek, lanean ematen zuen egun osoa, jakiak biltzen.

– Inurri laguna! Ez zara nekatzen hainbeste lan egiteaz? Hartu atseden pixka batean zuretzat zerbait kantatzen dudan bitartean – Esaten zion txitxarrak inurriari.

– Hobe zenuke negurako hornidurak bildu eta hainbeste alferkeria alde batera uztea – erantzuten zion inurriak, alea garraiatzen zuen bitartean, lanpetuta.

Txitxarrak barre egiten zuen eta kantuan jarraitzen zuen lagunari jaramonik egin gabe.

Harik eta egun batean, esnatzean, neguko hotz handia sentitu zuen arte. Zuhaitzak hostorik gabe geratu ziren, eta zerutik elur malutak erortzen ziren, txitxarra landan zehar zebilela, izozturik eta goseturik. Ondokoaren etxea ikusi zuen urrunean, inurria, eta laguntza eske hurbildu zitzaion.

– Lagun inurria, hotz eta gose naiz, ez zenidake jateko zerbait emango? Zuk janari asko duzu eta etxe bero bat, nik ezer ez dudan bitartean.

Inurriak atea erdi ireki eta txitxarrari esan zion:

– Esaidazu adiskide txitxarra, zer egiten zenuen zuk ni lanerako goizegi nenbilen bitartean? Zer egiten zenuen nik hara eta hona gari-aleak kargatzen nituen bitartean?

– Kantatu eta kantatu egiten nuen eguzkipean -erantzun zuen txitxarrak.

…”

Alegiazko liburu batzuek diotenez, inurriak ez zion etxera sartzen utzi, eta txitxarrak ez zuen negua bizirik iraun; beste batzuek, berriz, errukitu egin zela, eta etxean aterpe eman zion. Txitxarra inurriari esker bizirik atera zela uste badut ere, ez gaude hemen fabula baten amaiera eztabaidatzeko. Istorio honen bidez erakutsi nahi nizuena da Lurrean gurekin batera bizi diren animalia guztiek ere eskubidea dutela horretaz gozatzeko eta eskaintzen dizkigun elikagaiez hornitzeko. Haiengatik eta gugatik zaindu behar ditugu gure inguruko naturguneak eta ekosistemak.

Imajinatzen al duzue zer gertatuko litzatekeen inurria udaberrian etxetik aterako balitz, bere inguruko zuhaitzak jada ez baleude? Baso-soiltzeak guztioi eragiten digu. Edo, zer gertatuko litzateke inurriak udan biltzeko garirik ez balu, lurra degradatuta dagoelako uholde edo lehorteen ondorioz?

Ikus dezakegunez, gauza askok eragin diezaiekete ekosistemei, eta nahiz eta guztiak ez izan gizakien errua, asko dira gure presentziak eta gure jarduerak Lurrean eragindakoak. Baso-soiltzearen eta basamortutzearen aurka borrokatzeaz gain, eta helburu honen aniztasuna frogatuz, fauna- eta flora-espezie babestuen trafikoaren eta ezkutuko ehizaren aurka borrokatu behar dugu, eta espezie exotiko inbaditzaileak sartzea saihestu.

Arrazoi horiek eta gehiago direla eta, Nazio Batuek 2015ean erabaki zuten Lehorreko Ekosistemen Bizitza 2030 Agendaren 15. GIH izango zela. Borroka dezagun planeta osasuntsu eta iraunkor baten alde.

Marta Vázquez Razquin.
https://www.linkedin.com/in/marta-v%C3%A1zquez-8071b91b1/

Argazkia: UNCTAD